Review: Brits bakboek van Regula Ysewijn

De eerste keer dat ik in Groot-Brittannië kwam was met de Scouting. We hadden een partnergroep in Bournemouth en daar hebben we een paar dagen in een gastgezin gelogeerd. Ik was een jaar of 14 en vond het een enorm avontuur. Het was ook het moment dat ik een beetje verliefd werd op Engeland, de lieve mensen en zelfs toen al het eten. Weliswaar waren de avondmaaltijden niet om over naar huis te schrijven, maar de gekke soorten chips en de lekkere hapjes bij de thee maakten toch dat ik geïnteresseerd raakte in de Britse keuken. Later ben ik nog veel vaker in Groot-Brittannië geweest en in de loop der jaren werd het eten steeds beter. Ook in de pubs kun je tegenwoordig op veel plaatsen goede maaltijden krijgen.

Nergens at ik een lekkerdere sticky toffee cake dan in Keswick in een kleine gezellige tearoom. En de overheerlijke scones op dat terrasje in de Cotswolds…. Ik heb via allerlei omwegen inmiddels bijna alle afleveringen gezien van The Great British Bake off en bakken kunnen ze, die Britten.

Ik werd dan ook enorm enthousiast toen ik hoorde dat Regula Ysewijn (Miss Foodwise) een Brits bakboek aan het maken was. Regula is onder andere culinair schrijver, fotograaf en jurylid van Bake off Vlaanderen. Haar 2 vorige boeken zijn Pride and Pudding en Belgian Café Culture. Jaren geleden heb ik haar eens ontmoet bij een fotografieworkshop, maar toen wist ik nog niet wie ze was.

Brits bakboek

Mijn eerste indruk toen ik het boek doorbladerde was dat het volledig aan mijn verwachtingen voldeed. Prachtige foto’s, heel veel recepten en instant zin om een tijdje in Engeland door te brengen.

Eerst wilde ik het liefst alles tegelijk maken, toen kalmeerde ik weer en daarna ben ik gewoon lekker in het boek gaan lezen.

Het boek begint met wat achtergrondinformatie over de liefde van Regula voor Groot-Brittannië, over de ingrediënten die je met bakken gebruikt en over het bakken zelf.

Dan volgen hoofdstukken met cakes, taarten, gemberkoekjes en biscuits. Van een luxe carrotcake tot de 18e eeuwse kruidkoeken van Eliza; ik wil het allemaal wel maken. Dat geldt ook voor de recepten in de hoofdstukken over broden en broodjes. Scones heb ik natuurlijk wel eens gemaakt, maar de Welsh cakes die ik jarenlang als achtergrond gebruikte voor mijn blog nog nooit.

De saffraanbroodjes uit Cornwall, de witte broodjes uit Kent die volgens de legende kuiltjes hebben doordat een boze bakkersvrouw haar vinger in het deeg prikte, de plakkerige Chelsea buns of de hot cross buns die met Pasen gegeten worden. Het klinkt allemaal even lekker.

Maarten wordt erg blij van pie en ook hij wordt op zijn wenken bediend. Een heel hoofdstuk vol met hartige pies als de bekende beef pies uit de pie & mash shops, steak and ale pie en de bekende varkenspasteitjes. Ook de Cornish pasty ontbreekt niet in dit hoofdstuk.

Heb ik dan helemaal niets aan te merken op dit boek? Nee, eigenlijk niet. Of het zou moeten zijn dat niet van alle recepten een foto in het boek is opgenomen. Ik vind het altijd lekker om te weten hoe een baksel er uit komt te zien. Maar dat is pietepeuterig gemier, want het Brits bakboek is gewoon een boek wat je in keuken wil hebben liggen. Liefst op de oude keukentafel in zo’n mooie grote ouderwetse keuken van een Engels landhuis. Tot die tijd ligt het in ons Haarlemse appartement op het aanrecht ook prima.

Dit recensie-exemplaar is me toegestuurd door de uitgeverij. De mening over over het boek is geheel van mijzelf.