November was een lekkere maand. We kregen vrienden te logeren, bezochten een destilleerderij, mijn oud-collega’s kwamen langs en we zagen een bijzonder indrukwekkende documentaire tijdens IDFA. Er zijn ook nog wat spannende ontwikkelingen op werkgebied gaande, maar daar komt volgende maand pas meer duidelijkheid over.
Spirited Union
Spirited Union is een distilleerderij in Amsterdam waar botanische rum gemaakt wordt. Rum met een smaakje dus, maar dan wel geheel natuurlijk en niet mierzoet. Zo produceren ze rum met lemon & leaf en Spice & Seasalt. Op internet las ik dat je een tour kon boeken, dus dat deden we. Tijdens ons bezoek aan Spirited Union kregen Maarten en ik samen met nog 4 bezoekers een enthousiaste rondleiding door de distilleerderij en proefden we eerst de originele rum en daarna de versie van Spirited Union. Ook mochten we wat mixvarianten met tonic of gemberbier proberen.
Er worden ook workshops destilleren gegeven. Je kunt dan bijv. je eigen gin samenstellen. Hoe leuk is het om je zelfgemaakte fles gin in de kast te hebben staan! Op de site vind je alle informatie.
Oud-collega’s op bezoek
We hadden elkaar al bijna een jaar niet gezien en het vinden van een datum waarop we allemaal konden viel niet mee, maar het is uiteindelijk gelukt. Mijn oud-collega’s van de zorgboerderij waar ik gewerkt heb kwamen langs. Ik maakte een tafel vol hapjes en ondanks dat inmiddels 5 van de 8 collega’s ergens anders werken kletsten we bij alsof we elkaar vorige week nog zagen. Zo leuk!
Jochem Meyjer
Een avondje Jochem Meyjer in theater Carré is natuurlijk altijd goed. Wel zijn we altijd best kritisch op waar we willen zitten in de zaal en door het systeem van kaarten verkopen hadden we daar deze keer geen keus in. Pas een dag van te voren hoorden we welke plaatsen we hadden. Gelukkig pakte dat goed uit. We zaten op rij 8 net iets links van het midden en konden het dus prima zien! Het was wederom een erg leuke voorstelling.
IDFA
Gisteren gingen we naar IDFA, het documentairefestival in Amsterdam. We begonnen met 3 VR films op het station. Die vielen erg tegen, al vond ik de film waarin je steeds in een andere huiskamer ergens in de wereld aan tafel zat voor, tijdens en na het eten wel een grappig idee. Daarna zagen we 3 korte films, waarvan we de eerste 2 ronduit slecht vonden en de laatste wel aardig was.
Na deze films hadden we een uurtje om te eten en ons te verplaatsen naar de laatste bioscoop. Het moest dus een snelle maaltijd worden. Gelijk naast de bioscoop zit Asian Kitchen waar we een prima bord gebakken rijst aten. Binnen een half uur stonden we weer buiten.
The cave
In de Balie zagen we de documentaire The Cave. Ik was van te voren niet zo enthousiast, want een documentaire over een ziekenhuis in Syrië leek me wat deprimerend en ik ben ook niet gek op beelden van operaties e.d. Maarten wilde er graag heen en we vonden ook niet echt een andere docu die we allebei wilden zien, dus het werd The Cave. Wat een heftige documentaire zeg! We waren allebei diep onder de indruk. Je ziet hoe de artsen van een voor de veiligheid gedeeltelijk onder de grond gebouwd ziekenhuis continu vechten voor het leven van de slachtoffers van de oorlog in Syrië. Doodsbang voor de bommen die met zeer grote regelmaat in de buurt van het ziekenhuis vallen opereren de artsen (veelal nog studenten) onder zeer primitieve omstandigheden, stellen ze kinderen en ouders gerust en hebben ze te maken met diepgewortelde meningen over vrouwen die niet zouden horen te werken. Met veel te weinig slaap, te weinig eten en te weinig medicijnen redden ze wat er te redden valt en praten ze elkaar door de moeilijke momenten. Nog nooit zag ik oorlog op zo’n indrukwekkende manier van zo dichtbij. Deze documentaire blijft me nog lang bij denk ik en ik ben erg blij dat ik hem gezien heb.
Geef een antwoord