Een weekje in de Eifel (Kronenburg, Duitsland)

Afgelopen week waren Maarten en ik een weekje in de Eifel; in Kronenburg om precies te zijn. Eigenlijk was het de bedoeling om een weekje naar de zon te gaan om de winter een beetje te doorbreken, maar winterbestemmingen in januari bleken duur en ver weg. We hebben wel even getwijfeld over Lanzarote, maar daar is het gemiddeld een graad of 18 in januari en dat vonden we net te koud om te snorkelen, te zwemmen en lekker op een terrasje te zitten. Bovendien twijfelden we of we er bij minder weer wel een week vol konden maken met uitstapjes. Omdat het bovendien lastig bleek een leuke lokatie te vinden besloten we in november dat we het helemaal anders zouden doen. We boekten een welnesshuis in Eifelpark Kronenburger See compleet met houtkachel, bubbelbad en sauna. Als het wat minder weer werd zouden we gewoon lekker in het huisje blijven of we konden zwemmen in het kleine zwembad op het terrein en anders konden we ons nog vermaken met tafelvoetbal en shuffleboard in de recreatiehal.

Een paar dagen voor vertrek ontdekte ik dat het op Lanzarote 24 graden met een heerlijk zonnetje was en in de Eifel een paar graden boven 0 met regen en sneeuw op komst. De temperatuur op Lanzarote probeerde ik maar snel weer te vergeten en we namen voor de zekerheid maar de mediaplayer met wat films en de nieuwe reiseditie van Kolonisten van Catan mee.

De reis naar Kronenburg verliep prima en aan het eind van de middag konden we ons huis in. Dat viel alvast niet tegen. Het huis is gezellig ingericht met houtkachel, compleet ingerichte keuken, prachtige sauna, lekker bubbelbad, een zonnebank en meerdere slaapkamers met eigen douche en toilet. Het zwembad was klein, maar uitstekend geschikt om baantjes te trekken. De recreatiezaal hebben we niet van binnen gezien, want die was steeds dicht als we er kwamen.

foto’s afkomstig van de site van Eifelpark Kronenburger See

De foto’s zijn overigens allemaal voornamelijk met mijn i-phone gemaakt en het is een vrij lang verslag. Dan ben je maar voorbereid :-).

Zaterdag

Vandaag reden we naar Monschau om het plaatsje te bekijken en het biermuseum te bezoeken. Zodra we Monschau inreden zagen we het biermuseum en daar konden we de rest van de dag parkeren. Het museum is niet zo groot en we waren er dan ook snel doorheen.

Het dorp lag bovenop de helling naast het museum dachten we, dus we begonnen aan een flinke klim. Eenmaal bovenop moesten we met een steile weg weer naar beneden en op de terugweg ontdekten we dat we ook gewoon de autoweg hadden kunnen volgen die gewoon vlak was. Maar dan hadden we wel een mooi uitzicht vanaf de heuvel gemist. Monschau is een schilderachtig plaatsje met mooie gebouwen en gezellige straatjes.

We kochten bij Cafe Kaulard de plaatselijke specialiteit: vennbrocken gevuld met marsepein, truffel en nougat. Lekker.

De restaurants zagen er allemaal niet heel uitnodigend uit. We gingen bij de drukste naar binnen omdat we hoopten dat dat misschien de beste zou zijn. Wie weet was dat ook zo, maar ik vond het eten nogal een teleurstelling. Vooraf kregen we tomatensoep van het huis en daarna had Maarten casselerib met zuurkool en heel dunne aardappelpuree en ik had een schnitzel in een pannetje met erg chemisch smakende kaas. Vette pech dus. Maarten vond zijn maaltijd overigens wel lekker.

Zondag

Naar de supermarkt in Losheim. Dit zou een grote Delhaize zijn met een groot assortiment, maar dat vond ik een klein beetje tegenvallen. Aangezien ik deze vakantie al in een aantal supermarkten heb mogen struinen kon ik dat wel hebben. We reden vrolijk door naar Malmedy om daar een leuk lunchadres te zoeken. De keuze daar was snel gemaakt, want er was eigenlijk maar 1 restaurant op het centrale plein wat ons aansprak: A Vi Mam ‘di. Nu we dan toch in België beland waren wilden we natuurlijk wel een echt Belgische maaltijd en dat was daar geen probleem. We aten in bier gestoofde runderwang met frites en knettervers brood. Een uitstekende maaltijd voor € 14.50 per persoon.

Vlak voor het eten waren we nog even de VVV ingelopen en daar vonden we een foldertje van een onlangs geopend museum over de Tweede wereldoorlog en dan met name over “Het bloedbad van Malmedy”.

Je kunt met een Nederlandstalige audiogids het museum rond. Er wordt erg veel verteld en de uitleg was ons soms iets te uitgebreid. maar de tentoonstelling is erg mooi met veel interessante voorwerpen. Je krijgt een aardig beeld van het leven van een soldaat in de oorlog. Vooral de foto’s vond ik erg mooi en tot de verbeelding sprekend.

Er werd o.a. verteld dat piloten vaak een kaart hadden die op een zijden sjaaltje was gedrukt. Die droegen ze om hun nek om zich te kunnen oriënteren als ze zouden neerstorten. De kaart kon beter tegen water dan een papieren versie en je hoefde hem niet op te vouwen. Dit had ik nog niet eerder gezien.

Maandag

In Bad Münstereifel zit een Outlet City waar we wel naartoe wilden. Ook het dorp zelf zou erg mooi zijn. Bij aankomst bleek dat de Outlet City zich door het plaatsje heen bevond. Prima, slaan we 2 vliegen in 1 klap. Het stelde alleen allemaal niet zo veel voor. Ik kocht bij de winkel van Lindt wat chocola voor een mooi prijs, maar verder hadden we het vrij snel gezien.

We moesten natuurlijk minstens een keer een schnitzel eten en dat deden we bij restaurant Erfstube. Het was niet echt lekker. De schnitzel was slap en smakeloos (Maarten vond dat wel meevallen; ik vond slap en smakeloos) en de gebakken aardappels zacht en erg vet. Het leek ook wel of ze in iets anders dan boter gebakken waren, maar ik kon niet proeven wat het was. Domper dus. Het hielp ook niet mee dat het steeds regende en er waren veel restaurants dicht. Je gaat dan op een gegeven moment maar ergens zitten in de hoop dat het lekker is.

Dinsdag

Maarten wil binnenkort zelf bier gaan brouwen en wilde daarom graag naar de Marken-Erlebniswelt van Bitburg. Het is een wat steriele tentoonstelling waar erg duidelijk wordt uitgelegd hoe bier gebrouwen wordt (en hoe geweldig het bier van Bitburg is).

Na de rondleiding konden we nog een biertje proeven en vervolgens gingen we weer op zoek naar een late lunch. Het was inmiddels tegen 3 uur en er was maar 1 restaurant open. Weinig keus dus. Het werden schnitzels en varkensmedaillons. Dit keer met hele vette boontjes en maar weer gebakken aardappels. Nogmaals een domper.

Woensdag

Aan het eind van de ochtend liepen we even door de straatjes van het hooggelegen Kronenburg bij de burcht. Het kostte ons 10 minuten en toen waren we erdoorheen, maar het was wel mooi daar.
We reden door naar Mechernich om daar een loodmijn te bezoeken. Die ging pas om 14.00 uur open dus voor die tijd wilden we lunchen. Ik had op internet goede reviews gelezen over Zagreb, waar je gegrild vlees kon eten en een lekkere maaltijd zou wel weer welkom zijn. Helaas pakte het toch weer anders uit. Er zat ook een kop soep en een dessert bij het menu en omdat de soep al voor ons neus stond voordat we besteld hadden begrepen we dat we bij de lunch maar uit 3 gerechten kon kiezen en niet vrij van de kaart (die er overigens best ok uitzag). We bestelden toen maar de kalkoen cordon bleu maar al vrij snel daarna werden om ons heen toch allerlei andere maaltijden neergezet. We hebben het dus niet helemaal goed doorgehad. Jammer, want ook deze keer werd het een domper. De friet was lekker, maar de cordon bleu was droog, gefrituurd en de kaas die erin zat was smakeloos. Ook van het dessert werden we niet enthousiast.

Gelukkig was de loodmijn wel leuk. We kregen eerst wat uitleg in het museum en daarna liepen we samen met de gids zo’n 1,5 uur in de mijn waarbij we veel uitleg kregen. Zelfs ik kon het met mijn verschrikkelijk slechte kennis van de Duitse taal redelijk volgen. Ik kon alleen niets terugzeggen.
De mijn is in 1957 gesloten en volgens mij in 1995 voor bezoekers geopend. Kinderen kunnen er hun feestje vieren. Ze mogen dan in het donker met een helm en een zaklamp de mijn in om daar opdrachten te zoeken en vragen te beantwoorden. Is steeds groot succes en dat kan ik me helemaal voorstellen. Zou ik als kind ook fantastisch gevonden hebben.

Donderdag

We wisten niet meer zo goed wat we moesten doen vandaag. Het regende al de hele week dus we hadden geen zin om te wandelen. De plaatsen die we bezochten vielen steeds een beetje tegen en het zou misschien gaan sneeuwen dus we wilden niet te ver weg. Uiteindelijk gingen we naar de watermolen in Birgel met een mosterdmakerij, bakkerij, stokerij, zagerij en olieperserij. We kregen een ontzettend trage rondleiding waarbij gelukkig nog 4 dolenthousiaste Duitsers waren, zodat wij niet steeds geïnteresseerd hoefden doen. Ik heb er geen woord van verstaan en we vonden het eigenlijk niet zo interessant. In de zomer als alles in vol bedrijf is zal het best leuk zijn, maar nu konden we de 1,5 uur die de rondleiding duurde nauwelijks volhouden. We vonden het ook een beetje viezig overal.
Tijdens de rondleiding was het gaan sneeuwen en onderweg terug was het behoorlijk glad en hadden we slecht zicht. We zijn dus bij het eerste lunchadres dat we zagen gestopt en waren dus weer niet kritisch. Deze keer bleek het mee te vallen. We belandden bij een Griek en bestelden een mixed grill voor 2 personen. Vooral de burgers waren erg lekker en we konden er mooi even wachten tot de sneeuw minder werd. We kregen als dessert van het huis een schaaltje ijis met gebakken appel in karamelsaus. Erg lekker.

De weg naast het restaurant werd al snel geveegd en we hoopten maar de de heuvel naar het park ook schoon zou zijn anders kwamen we nooit boven. Gelukkig zag ook daar alles er keurig geveegd uit en kwamen we zonder probleem bij ons huisje aan.

Vrijdagmorgen vertrokken we weer naar huis, maar niet zonder een tussenstop gemaakt te hebben bij een Kaufland even voor de grens. Conclusie na een weekje wintervakantie: het huisje en park waren prima, maar omgeving en uitstapjes zijn een stuk leuker in het voorjaar. Over het eten wil ik het niet eens meer hebben. Volgende keer wordt het in een geval als dit dus gewoon een weekje zon.