Koekjes met sprinkhaan zijn misschien niet het eerste waar je aan denkt als je trek hebt in iets zoets.Het ziet er voor de meeste mensen ook een beetje eng uit. Toch is het eten van sprinkhanen niet zo gek. In grote delen van de wereld worden sprinkhanen gegeten. Bovendien zijn ze een bron van eiwitten en proteïnen en is de kweek van insecten een stuk duurzamer dan bijv. een biefstukje.
Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik de eerste keer ook iets moest overwinnen toen we in Thailand voor een kraam stonden die allerlei insecten verkocht. Natuurlijk won de nieuwsgierigheid het en kochten we sprinkhanen en meelwormen, die uiteindelijk vooral naar sojasaus bleken te smaken. Ook hadden ze ons wel even mogen vertellen dat de pootjes eraf moesten voor je ze opeet.
Deze koekjes nam ik mee naar mijn werk. Er werd zeer wisselend op gereageerd. De ene collega/cliënt vond ze eng; de ander at ze zonder pardon op.
Je kunt de sprinkhanen weglaten of ze in stukjes door de koekjes kneden. Zonder de sprinkhanen zijn de koekjes ook heerlijk, Ze zijn lekker bros en hebben een lichte kokossmaak. Het hennepzaad proefde ik niet zo goed, dus een lepel extra zou ook nog best kunnen. Vervangen door gehakte nootjes kan ook.
Heb jij weleens insecten gegeten? En als je ze nog nooit gegeten hebt; zou je het doen?
Koekjes met kokos, hennepzaad en sprinkhaan
Ingrediënten
- 200 gram zelfrijzend bakmeel
- 150 gram koude boter in stukjes
- 100 gram witte basterdsuiker
- 1 theelepel bakpoeder
- 1 snufje zout
- 2 eetlepels kokos
- 1 eetlepel hennepzaad
- sprinkhanen (zonder vleugeltjes)
Verwarm de oven voor op 180 graden. Kneed de ingrediënten tot een bal.
Maak een rol van het deeg en snijd in plakjes van ongeveer 0,5 cm. Leg ze op een bakplaat.
Druk in ieder koekje een sprinkhaan en bak ze in 15 minuten goudbruin.
| Hier zie je goed het verschil tussen een gebakken sprinkhaan en een ongebakken sprinkhaan |
OMG, dit is wel gewaagd, hoor! Ik vind het spannend en een superinitiatief, maar of ik er ook gretig één zou nemen, blijft even de vraag.
En deze zijn dan nog best toegankelijk, want in de koekjes zelf zit niets geks. Ik heb ook nog een post met meelwormkoekjes, maar ik denk dat ik daar nog even mee wacht om niet al te veel lezers weg te jagen ha ha ha. Was op mijn werk wel heel leuk om de verschillen tussen mensen te zien. De een at het zo op, een ander moest er niets van hebben en er waren er ook die even tijd nodig hadden en toen toch voorzichtig probeerden.