Landhuizen in het midden van Engeland

Ik dacht altijd dat ik de landhuizen in Engeland saai zou vinden. Mijn zus was er altijd enthousiast over, maar huizen bekijken was nou niet direct wat ik als vakantievermaak beschouwde. Tot we in Cornwall Lanhydrock bezochten. Daar waren we behoorlijk van onder de indruk. Het is net alsof je door een bewoond huis loopt waarvan de bewoners even weg zijn. Helemaal niet museumachtig. En ik heb nog nooit zulke mooie (bij)keukens gezien als daar.

Eerlijk gezegd hebben we daarna nooit meer een vergelijkbaar huis gezien, maar onze interesse was gewekt en daardoor kochten we voor onze vakantie in Engeland in juni een Touring pass van de National Trust. Daarmee kun je bijna alle huizen van de Trust bezoeken zonder entree te hoeven betalen. Je kunt de pas al in Nederland bestellen.

Het is overigens al gauw de moeite waard om zo’n pas aan te schaffen, want de huizen zijn over het algemeen vrij prijzig (16 pond is geen uitzondering) en de kaart kostte € 77,50 voor 2 weken voor 2 personen. We hebben ze er geloof ik 3 keer uitgehaald.

Sommige huizen waren groot en daar liepen we dus ook langer rond, maar er zaten ook huizen die we in een uurtje gezien hadden. Het lijkt dus heel veel, maar het is niet zo dat we hele dagen huizen aan het bezichtigen waren.

We brachten 3 weken rondtrekkend en kamperend in Engeland door en deden nog veel meer dan alleen huizen kijken. Hier lees je meer over onze belevenissen in Engeland.

Op de kaart

We hebben in Engeland een rondreis gedaan door het gebied tussen grofweg York en Cambridge. Op de kaart heb ik de huizen gezet waar we geweest zijn.

Calke Abbey

Calke Abbey in Ticknall is bijzonder omdat het in oorspronkelijke staat bewaard is. Je kunt hier zien hoe het huis er uit zag toen het verlaten werd, compleet met de rommel, en afgebladderd behang. Er zijn alleen noodzakelijke reparaties verricht. Bijzonder om door zo’n huis te lopen waar de tijd heeft stilgestaan. De ene kamer was fantastisch om te zien, de andere leek een uitdragerij, maar we vonden het leuk om er geweest te zijn.

Shugborough Estate

Shugborough Estate in Milford bleek een enorm landgoed, met een boerderij, een groot huis en het appartement van Patrick Anson. Het appartement was best leuk om door te lopen al hadden we nog nooit van Patrick Anson gehoord. Het huis met de tentoonstelling over de broers Thomas en George Anson vonden we best mooi, maar niet heel interessant. De prachtige keukens, wasruimte, bediendenvertrekken en de stalkamer maakten het bezoek toch enorm de moeite waard. In de leefruimte van de bedienden staat een grote tafel met daarop eetborden waarop staat wie er aan tafel zaten en wat ze verdienden. Zo komt de geschiedenis direct tot leven. Ook in de overige vertrekken is informatie te vinden over hoe het er vroeger aan toe ging.

Sunnycroft

Op Sunnycroft in Wellington werden we ontvangen door deze allerliefste vrijwilligster. Ze vertelde ons uitgebreid over de geschiedenis van het huis. Het kon ons niet zo boeien, maar het was zo’n leuke mevrouw dat dat helemaal niet uitmaakte. Daarna liepen we het huis door. De biljartkamer vonden we het hoogtepunt, de rest was niet heel bijzonder. Dat is het grote voordeel van de Touring pass. Als het tegenvalt sta je sneller weer buiten, maar je hebt nooit het gevoel dat je het geld voor de entree weggegooid hebt. Er is in ieder huis wel iets wat het dan toch de moeite waard maakt.

Deze wasbak is nogal bijzonder doordat er geen kranen opzitten. Het water komt uit de gaatjes. Heel onhandig en het is niet bekend waarom dat zo is gedaan.

Belton House

In Belton House in Grantham brachten we een hele middag door. Ze werken er met een tijdslot voor het huis en voor de Below the stairs tour kon je een tijd reserveren. Na een uurtje konden we de tour doen en daarna konden we het huis bezichtigen als we onze toeganssleutels lieten zien. De tour was erg leuk. Een enthousiaste vrijwilligster nam ons mee alle ruimtes door die de bedienden in vroeger tijden gebruikten. In de ruimtes zelf was niet zo heel veel te zien eigenlijk, maar de gids barste bijna uit elkaar van alle weetjes en was zeer enthousiast. Wij vroegen ons bijvoorbeeld al een tijdje af hoe de bedienden wisten welke bel er gegaan was als ze opgeroepen werden. De gids vertelde dat elke bel een eigen geluid had en dat er aan de bel ook nog een tijdje een dingetje bleef bewegen zodat je kon zien welke bel het was. Er werd op het terrein zelf bier gemaakt en iedere bediende had recht op een aantal glazen per dag afhankelijk van zijn/haar rang. De hoogste bedienden mochten ook de kaarsenstompjes omsmelten tot nieuwe kaarsen en die weer verkopen voor wat extra inkomsten. De gids praatte ook nog eens duidelijk zodat we alles goed konden volgen. We mochten er geen foto’s maken en hebben dat ook netjes niet gedaan. Aan het eind kwamen we in een keuken waar een mooi oud fornuis stond. De gids vertelde dat er filmopnames geweest waren en dat heel het fornuis nep was. Het was gewoon zwart geschilderd hout, maar zo goed dat je het echt moest voelen om het te geloven.
Na de rondleiding gingen we door naar het huis. Hier mocht je vrij rondlopen zodat we er lekker in ons eigen tempo doorheen konden. Om het huis ligt nog een enorme tuin.

Charlecote Park

In Charlecote Park in Wellesbourne kregen we zo’n saaie rondleiding dat het bijna niet te doen was. Wat een langdradige gids zeg! We waren helemaal murw toen we buiten kwamen. Gelukkig bleek toen dat er een fantastische keuken bij het huis hoorde. Er was een vrouw bezig met het maken van lemoncurd en er stond een pan op het vuur te pruttelen. Ze kon ons ook van alles vertellen. Zo hoorden we dat de kast die voor het fornuis staat dienst deed als warmhoudkast. Gerechten konden er warm in gehouden worden en tegelijk hield de kast wat hitte tegen zodat het in de keuken niet te warm werd. Op het vuur stond ook een pan met daarin weer kleine pannetjes. Dat bleek een sauspan te zijn waarin diverse sausen tegelijk gemaakt konden worden.

Ook in de wasruimte en brouwerij kregen we veel informatie. De vrijwilligster daar heeft ons van alles over het bierbrouwproces in de oude brouwerij verteld. Ze vond het wel jammer dat ze het van een papier moest doen, want de brouwmeester was met vakantie.

Snowshill Manor

Snowshill Manor in Snowshill was met stip het meest bijzondere huis van de vakantie.

Charles Wade groeide op bij zijn oma en was gefascineerd door het kastje met bijzondere snuisterijen die zij in de loop der jaren verzameld had. Hij begon zelf ook te verzamelen. In de eerste wereldoorlog zat hij in dienst en ontdekte hij dat Snowshill Manor te koop stond. Na de oorlog kocht hij het huis. Niet om er in te gaan wonen, maar om er zijn verzamelingen in uit te kunnen uitstallen. Zelf ging hij in het piepkleine priestershuisje wonen. Beide huizen zijn afgeladen vol met snuisterijen, meubels, kunstwerken en wat hij verder allemaal nog verzamelde. Er staan nergens bordjes bij, want hij wilde er beslist geen museum van maken. Soms wel jammer, want ik had van sommige dingen graag willen weten wat het was of waar het vandaan kwam.

Huisbediende Jennifer Rowley-Bowen zei: “Charles Wade was an avid collector of extraordinary objects; an artist, poet and craftsman, he saw beyond the ordinary and created a magical world for himself at Snowshill Manor. We love sharing this story with visitors, who get a sneak peek into the life of an interesting man.”

Onderweg naar het huis door het prachtige landgoed vind je langs het pad bordjes met uitspraken van Charles. Ondanks de toeristen straalt de tuin een enorme rust uit en ik vond zowel het priestershuis als het grote huis fascinerend. Deze Charles Wade was een zeer bijzondere man.

Het priestershuis waar Charles woonde:

Het grote huis:

Lyveden

Lyveden in Oundle is een ruine die je wat ons betreft over kunt slaan. Ik vond de inkervingen op de muur nog wel boeiend, maar voor de rest is er niets te beleven.

Wimpole Estate

Wimpole Estate in Arrington is een huis met een indrukwekkende tuin. Het huis zelf is best mooi, maar we vonden ook hier de bediendenvertrekken het leukst. Je mag overal op eigen houtje doorheen lopen. Het meest bijzonder vonden we de voorraadkast bij de bediendenvertrekken. Daar werden grote voorraden met o.a. thee, suiker en cacao bewaard in grote blikken. Die producten waren erg duur doordat er alleen met rustige zee voorraad binnengebracht kon worden. Omdat de grootste blikken erg zwaar waren stonden ze op rails zodat je ze makkelijker naar voren kon trekken. Alleen het hoofd van de huishouding had de sleutel van deze kostbare voorraadkast.

Er stond ook een theepot die verbonden was met een wekker. Het was niet helemaal duidelijk hoe het werkte, maar het was een soort automatische waterkoker.

Chastleton House

Chastleton House zat niet in de Touring pass ontdekten we bij aankomst, dus die kostte ons £ 10,50 per persoon. De buitenkant van het huis en de tuin waren prachtjg. De binnenkant viel wat tegen. Het was ook niet zo mooi onderhouden als de andere huizen. Je kon wel overal doorheen lopen zonder afzettingen in kamers, maar het was niet echt een eenheid.

De volgende huizen zijn niet in beheer van National Trust, maar hebben we wel bezocht.

Castle Howard

Castle Howard in York zat in de York pass en was het eerste huis waar we naartoe gingen. Het landgoed is erg mooi, maar het huis viel wat tegen. We vonden het erg museumachtig. Er zit wel een erg mooie slagerij in de farmshop.

Audley End House

Onderweg naar huis bezochten we nog Audley End House in Saffron Walden dat in beheer is van The English Heritage.

Er is een prachtige ommuurde moestuin. In de stallen de bedienden horen vertellen wat hun functie inhoudt.
Je kunt een tour doen door de bediendenvertrekken, maar die hebben we net gemist. Er zijn een prachtige zuivelruimte, wasruimte en een fantastische keuken. Hier zagen we ook weer zo’n warmhoudkast op wielen voor de haard. Er hangen duidelijke borden met uitleg over de ruimtes. In de ruimtes worden beelden op de muur geprojecteerd waardoor je een beeld krijgt van hoe het er in vroegere tijden aan toe ging.
In het huis waren de eerste doorspoelwc’s van die tijd geplaatst. Uiteindelijk werden die alleen door de bedienden gebruikt. De bewoners van het huis vonden het niets en de vrouwen pasten met een brede jurken niet in het hokje.
Ook bijzonder was de kolenzolder. De kolen werden door raam naar binnen getakeld en op zolder bewaard. Ze werden gebruikt voor het stoken van de slaapkamers. Sommige kamers vonden we erg mooi, anderen waren wat kaal en niet zo mooi. Het zag er wel allemaal als nieuw uit, zeker de plaatsen waar de bedienden werkten.

In welk van deze huizen zou jij wel eens een kijkje willen nemen of ben je al eens in 1 van deze huizen geweest?

Reacties

Rory Blokzijl
8 september 2018 op 08:49

Wat bijzonder om dit te doen! Als mijn moeder nog had geleefd zou ze dit heel graag hebben gedaan. Wandelen en kijken naar hoe het vroeger was en ging in Engeland. Ik wist helemaal niet dat dit bestond (een tour langs deze huizen).

Beantwoorden
Martine
8 september 2018 op 10:32

Dat kijken naar vroeger kan inderdaad heel goed in Engeland. Het was overigens geen echte tour. We hebben nog veel meer gedaan in de vakantie. Op de plek waar we kampeerden keken we of er een leuk huis in de buurt was en dan gingen we er even langs. Door deze post lijkt het alsof we alleen maar huizen bekeken hebben. Ik ga de tekst nog een klein beetje aanpassen denk ik 🙂

Beantwoorden