Trattoria Per vini e mangiare in Amsterdam

Op de eerste dag van mijn vakantie was ik samen met nog een aantal foodbloggers uitgenodigd in het Steigenberger Airport hotel. We mochten kennis maken met de onlangs geopende trattoria en gerechtjes van de kaart proeven.

Het was prachtig weer en op dat grote, drukke terrein van Schiphol bleek een prachtig plekje verscholen: Trattoria ‘Per vini e mangiare’. Met een glaasje prosecco in de hand ging ik aan tafel zitten op het heerlijk rustige terras (boven het hotel mogen geen vliegtuigen vliegen).

De trattoria en de gerechten

Chef Ron Schouwenburg schoof ook aan en vertelde vol enthousiasme over de trattoria, de gerechten die gepresenteerd werden en over zijn werk als chef-kok.
Wat mij direct aansprak in zijn verhaal is de liefde voor dagverse producten uit de streek. Er wordt gekookt met wat op dat moment voorhanden is. Is er verse vis, dan staat er verse vis op het menu. Zijn de tomaten niet van topkwaliteit; dan komen ze niet op tafel. Dat is een mentaliteit die ik erg kan waarderen. Verder is het een sport voor hem om steeds efficiënter te werken.
Intussen kwamen er gerechtjes op tafel: antipasti van diverse vleeswaren en verschillende soorten gemarineerde tomaten. Ik ben geen tomatenliefhebber, maar deze tomaten smaakten fantastisch.

Het volgende gerechtje bestond uit tonijn met vijg, sinaasappel en gegrilde watermeloen. Vooral de smaak van de gegrilde watermeloen vond ik verrassend.

Daarna kregen we kort gegaarde tarbot met octopus (2 uur op 90 graden in rode wijn met kruiden gegaard) met de aardse smaak van aardappel en wat zoete pompoen met een romig avocadotoefje. Superlekker!

Alsof we nog niet genoeg gegeten hadden kregen we vervolgens sucade met zoetzuur gemarineerde biet, gegrilde bosui, rauwe radijs en artisjok. Ook weer subliem van smaak.

Intussen stond ook het heerlijke zelfgebakken ciabattabrood op tafel die in combinatie met de lekkere boter een traktatie op zich was. Als ik alleen dit brood met de boter geserveerd had gekregen was ik ook al blij naar huis gegaan.

Flammkuchen

En toen was het tijd voor het paradepaardje van de trattoria; flammkuchen. Ron liet ons eerst de bodem zien in gebakken en ongebakken variant. Die worden kant en klaar aangeleverd en dan ter plekke bij de gasten belegd en afgebakken. Ron heeft al visioenen van gasten die hun eigen flammkuchen van een topping voorzien.

Ik vond het teleurstellend dat de bodems niet zelfgemaakt worden. Dat zou het helemaal afmaken en bovendien vond ik de bodem wat te knapperig, te matze-achtig. De flammkuchen die ik eerder at (en inmiddels ook tijdens mijn vakantie weer gegeten heb) waren ook heel dun, maar meer wat zachter in het midden en knapperig aan de buitenranden.
We gingen naar binnen om daar te zien hoe de flammkuchen midden in de trattoria klaargemaakt worden. Lekker veel verse ingrediënten erbij gecombineerd met de aroma’s uit de pizzaoven zorgen voor een bijzondere ervaring voor de zintuigen. Toch vond ik de flammkuchen wat achterblijven bij de overige gerechten, die stuk voor stuk uit de kunst waren.

Desserts

En na al dat eten proefden we net zo makkelijk nog even van de desserts. Panna cotta met in een citroen- en een bosbesversie. Vooral de citroenversie vond ik verfrissend lekker.

Ook de cannelloni met braam en bosbes was lekker en fris, maar de citroen panna cotta was wat mij betreft de grote dessertwinnaar.

Conclusie

Deze trattoria is zeker een bezoek waard. De gerechten worden gemaakt met verse produkten, met liefde bereid en zijn vooral heel erg lekker. Bovendien is de locatie heel goed bereikbaar; vlakbij de A9 en het Amsterdamse bos met een eigen parkeergarage onder het hotel.