In Ubud aten we de beroemde spareribs van de grill bij Naughty Nuri’s Warung, een piepklein eethuisje aan de rand van het centrum (Jalan Raya Sanggingan).
Supermals vlees in een lekkere marinade met een heerlijke aardappelpuree met knoflook erbij. Welliswaar liepen er enorme muizen op de zijmuren en was het de eerste maaltijd waarna onze darmen van slag raakten, maar het eten was heerlijk. Halverwege de maaltijd viel de stroom uit en werd het bij kaarslicht nog gezelliger.
Ook bijzonder was de maaltijd bij Ibu Oka house. Ze hebben een heel klein filiaaltje tegenover het paleis, waar heerlijke Babi Guling verkocht wordt. Babi Guling is Balinees voor “geroosterd speenvarken met Balinese kruiden”. Een jong speenvarken wordt gevuld met een mengsel van kemirinootjes, serehstengels, rawit pepers, base gede en base wangenan.
Het was er ontzettend druk toen wij er wilden eten en we werden doorverwezen naar hun grotere filiaal een paar honderd meter verder in een zijstraat. Minder bijzonder want dit was ineens een echt restaurant ipv een kleine ruimte met zicht op de “keuken” en het personeel was meer met elkaar bezig dan met de gasten. Maar het varkensvlees was heerlijk, sappig vlees met daarbij lekker knapperige stukjes huid en wat heel pittige groente, die we wat minder vonden.
Op een dag liepen we door een tussenstraatje terug naar het hotel, waarbij we langs een piepkleine warung (eethuisje) liepen. Er stond een vrouw in de deuropening die riep dat ze very good food had. Die avond gingen we naar een voorstelling in de tempel en hadden niet zoveel tijd om te eten. De vrouw wekte vertrouwen dat ze inderdaad iets kon in de keuken (nergens op gebaseerd natuurlijk) en we besloten daar ’s avonds te gaan eten. We gingen op het enige vrije tafeltje buiten zitten. Het andere tafeltje werd bezet door een Amerikaan die al een jaar of 20 in Ubud woonde en ons vertelde dat de vrouw jaren voor een heel goed restaurant gekookt heeft en toen voor zichzelf begonnen is. Ze kookt (h)eerlijk eten zonder toevoegingen. We hadden mie en nasi besteld en zeker de mie was de allerlekkerste van de hele vakantie. De toestand van de keuken was verontrustend voor Westerse begrippen, maar het eten was echt heerlijk. We zijn er later die week zelfs nog een keer gaan eten. En het kostte bijna niets; ik geloof dat we € 1,20 per persoon kwijt waren.
Martine
Ja, dat is wel een spannende; ergens na 20 jaar terugkomen. Je zal er inderdaad wel anders tegenaan kijken nu, maar aan de andere kant zie je met je levenservaring van nu misschien wel weer heel andere dingen.
Ik wil nu naar Indonesië! Ruim 20 jaar terug (ooit, toen ik nog jong was) zijn we er wezen backpacken, heerlijk. Ik wil altijd nog eens terug.Misschien ervaar ik het nu alleen wel anderes (kritischer?) Gr, Gerry