Een paar weken geleden waren wij in het bakkerijmuseum in Medemblik. Ik had daarvandaan al een overzicht meegenomen van de workshops die er gegeven worden en hoefde dus niet lang na te denken toen er op internet via Groupon een actie voor de workshops langskwam. Je kon kiezen tussen suikertrekken en cacao schilderen. Dat laatste is niets voor mij, maar suikertrekken klonk interessant; al had ik geen idee wat het was. Ik bekeek een paar filmpjes op youtube en heb me daarna enthousiast opgegeven.
We werden ontvangen met thee en koffie en een verse gevulde koek en daarna gaf Jaap (bedrijfsleider van het museum) ons wat uitleg over suikertrekken. Kort gezegd kook je suiker in water waarbij je het schuim (vuil uit de suiker) eraf schept.
![]() |
afschuimen |
Daarna gaat er glucosestroop bij en later een scheutje azijn. Als het mengsel de juiste temperatuur heeft bereikt giet je het op een siliconen mat en rol je de hete suikermassa voorzichtig naar het midden toe.
Dan vouw je het een aantal keer met behulp van je matje dubbel en kan het echte suikertrekken beginnen. Je trekt dan de rol suiker uit elkaar en vouwt het weer dubbel. Dan gaat het heel mooi glanzen en met genoeg ervaring kun je zien wanneer het goed is.
Dat hadden wij vanzelfsprekend nog niet onder de knie dus wij vertrouwden geheel op de ruime ervaring van Jaap. Dat zou de rest van de ochtend geen overbodige luxe blijken want we gingen suikerrozen maken. Jaap liet ons zien hoe we rozenblaadjes konden maken en hoe we daar later een roos van konden maken. Dat klinkt heel eenvoudig, maar was in de praktijk een behoorlijk frustrerende bezigheid. De suikermassa wordt ontzettend snel hard en is dan niet goed meer te verwerken, waardoor je of geen rozenblaadje meer kunt trekken of je al gemaakte blaadje afbreekt. Tussendoor wordt de suikermassa daarom onder een warmhoudlamp gelegd. Dan wordt de massa weer beter hanteerbaar. Mijn boetseertechnieken zijn niet om over naar huis te schrijven (en mijn geheugen ook niet) dus ik was al lang blij als ik een soort lapje wist te produceren. Uiteindelijk lukte het alle deelnemers om een meer of minder gelukte roos te maken.
![]() |
De suikermassa onder de warmhoudlamp |
Tegen die tijd had ik al wel besloten dat dit soort kunstzinnige hoogstandjes niet thuis herhaald zouden gaan worden, maar het was enorm leuk om het eens te proberen. Je kunt met deze methode ook snoepjes of lollies maken. Dat zie ik mezelf thuis nog wel een keer doen.
Nadat we nog een tweede roos gemaakt hadden (die beduidend beter lukte) liet Jaap ons zien hoe je een strik maakt. Na een aantal rollen suikermassa aan elkaar gedrukt te hebben trok hij er een lange strook van.
Dan werd de sliert met een verhit mesje in stukken gesneden, onder de warmhoudlamp gebogen en dan aan elkaar geplakt door uiteinden van de boogjes te verhitten. Je moest daarvoor wel razendsnel werken anders werd de suiker te hard. Kleine handicap bij dit onderdeel was de beperkte ruimte in de bakkerij voor het aantal mensen. Tijdens het trekken van de strook moest je soms even wachten tot je genoeg ruimte had om hem op tafel te leggen en in die tijd werd de suiker snel hard. Gelukkig bleek dat ook de dikkere repen goed verwerkt konden worden. Het lukte dus ook iedereen om een strik te fabriceren.
De gemaakte werkstukken kunnen lang bewaard worden als je ze goed afgesloten met een vochtvreter in een plastic box bewaart. Zover kwam het bij mij niet, want toen ik thuis enthousiast mijn productie wilde laten zien trok ik mijn aan het bakpapier gekleefde strik kapot. Een gedeelte van de strik viel op de rozen die vervolgens ook kapot waren. Helaas dus geen prachtige foto waarop mijn kunstwerken mooi uitkomen, maar alleen de in alle haast tussendoor genomen foto’s 🙂
![]() |
het buigen van een suikerstrook onder de warmhoudlamp |
Ik vond de workshop enorm leuk. We hadden een groepje van 7 mensen en er was voldoende aandacht voor iedereen. Jaap bleek een prima workshopleider met duidelijke uitleg en heel veel kennis. De technieken waren zeer leerzaam en ik vind de getrokken suiker er fantastisch uitzien. Dat je een warmhoudlamp (en een rechaud voor onderwarmte) nodig hebt maakt het wellicht iets lastiger om het thuis te doen, maar met wat moeite is het zeker mogelijk.
Meer informatie over de workshops van het museum kun je vinden op de website van museum De oude bakkerij
Leuk verslag en goede foto's.
Het ziet er allemaal bere-interessant uit, ook al zal je het in de praktijk niet vaak toepassen. Het is, net als glasblazen, een echte kunst. Van hier in Zeeland ken ik het een klein beetje, nl voor het maken van babbelaars dien je ook lange slierten te trekken. Au-au-au 🙂